Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje. En alle beetjes die je stierf, 't is vreemd, maar die vergeet je niet! Het is je dikwijls zelfs ontgaan, je zegt: ik ben wat moe. Maar op 'n keer dan ben je aan je laatste beetje toe. Toon Hermans. Ik hoorde mijn vader vaak vertellen over zijn jeugd op het erf van zijn ouders in Sinaai in het Karnemelkstraatje, en in bijna alle verhalen speelde Lisette wel de een of de andere rol. Zij was mijn vaders oogappel en over haar nooit een kwaad woord! Tegen mij zei ze ondanks mijn 1,92m altijd " manneken" en ik zal me haar herinneren als een zachte en lieve vrouw. Ik weet zeker dat ze nu samen met mijn Pa, haar man Germain en de rest van de overleden Thibautje's ergens op een betere plek vertoeft aan de andere kant! Onze innigste deelneming aan allen die Lisette nu moeten missen, van harte, Yves, Christine, Gaetan en Gauthier Thibaut

Tante , De weinige momenten die wij samen hadden kunnen wij op 1 hand samen tellen , telkens ging ik aan u lippen om de verhalen te horen van mijn vader en andere familieleden , al de info was zo belangrijk voor mij . Jammer genoeg was de afstand een mijlpaal en de telefoon zou je zeggen , tja daar kwam ook niet veel van terecht . Het moge je goed gaan , daar hoog aan de sterrenhemel , vergeten doe ik zeker niet . Doe de groeten aan al die familieleden die ik niet ken , maar wel in mijn hart draag . Ons enige deelneming aan de familie / vrienden vanwege mijn man en ik . Marc van de Vijver / Remue Brigitta