Juffrouw Lucienne, Ik zal.je steeds blijven herinneren als een zeer warme en vriendelijke dame. Ik ben heel blij je gekend te hebben en bij u in de klas te mogen zitten. Je was steeds zo blij en dankbaar met een bezoekje, ook al was het maar kort. De laatste tijd ging het wat minder en herkende je me niet meer zo goed. Je vertelde steeds van je ouders, die je zo graag zag. Ik pas enkele dagen geleden uw overlijden vernomen. Ik bied mijn oprechte deelneming aan aan uw familie. Rust zacht juffrouw Lucienne, je bent nu terug verenigd met je ouders. Louisette Van den Eeckhoudt.

Oprechte deelneming van de familie De Vos uit Denderleeuw. Désiré en Godelieve en (oud leerlingen) Rudy en Danny De Vos.

Mijn innige deelneming en veel sterkte gewenst in deze moeilijke periode. Ik zal ‘juf Lucienne’ nooit vergeten. Zij betekende ook veel voor mijn tatan Agnes en mijn meter Monique (Deleenheer).

Lieve Lucienne, Wat schrok ik toen ik te horen kreeg dat je niet meer onder ons bent. Je bent nu bij je ouders die je zo graag zag en waar je de laatste tijd meer en meer aan terugdacht. Waar je ook heel veel verdriet van had telkens je besefte dat ze er niet meer waren. Je zag zo graag kindjes en vertelde vol passie over je tijd als juf in het school in Denderleeuw. Ook mijn kindjes heb je een aantal keer mogen ontmoeten en dan klaarde je gezicht meteen op! Hen aanraken, eens knuffelen, je werd er zo gelukkig van! Ik vond het oprecht heel jammer toen je van afdeling verhuisde, wat miste ik die leuke gesprekjes met jou! Ook je reactie telkens je mijn arm zag waar iets definitief op getekend staat. Je begreep dat echt niet waarom ik dat in godsnaam deed en wou liefst dat ik het er gewoon ging afwassen, maar dat ging natuurlijk niet hé! Je was al wat vergeetachtig geworden, maar toch telkens ik bij je kwam, vroeg je meteen hoe het met de kindjes was en waar ze dan waren? Ik vind het oprecht jammer dat ik door de huidige situatie geen afscheid meer van je kon nemen, want dat had ik heel graag nog gedaan. Ook op je uitvaart zou ik zeker aanwezig geweest zijn, maar jammer genoeg kan ik dit nu niet fysiek, maar in mijn gedachten zal ik er zijn. Daarom wil ik via deze weg toch een beetje afscheid van je nemen lieve Lucienne! Ik zal je nooit vergeten en ook je uitspraken niet. Wat je het meeste zei was het volgende: niet klagen, maar dragen en bidden om kracht. Wel lieve Lucienne, deze woorden zal ik nooit vergeten en ook toepassen in mijn verdere leven. Beste familie en vrienden van Lucienne, nog veel sterkte in deze moeilijke tijd en jullie mogen trots zijn deze fantastische dame als familie en vriendin te mogen gehad hebben. Vanwege Karlien, zorgkundige Tijm en Lavendel in residentie Sara.