Geen steen of muur, liefst de natuur

Van 10 naar 35 aanwezigen ...

Enige tijd geleden was er een familie die afscheid nam van ‘Tan', hun tante Christiane. Ze wouden een intiem afscheid en hadden enkele familieleden uitgenodigd. Ze kozen ervoor om het afscheid te laten plaatsvinden in onze kleine sfeervolle aula met zicht op de binnentuin.

"Het zal een kleine groep zijn, een stuk of 10 personen als ze allemaal komen."

Wat ze niet wisten was dat Tan geliefd was bij de buren en toch nog wel wat vrienden had. Na het bijplaatsen van enkele banken zat de intieme aula mooi gevuld en waren ze uiteindelijk met 35 personen aanwezig, de familie stond er niet alleen voor ...

Het was prachtig zonnig weer. Ze hadden veel poëzie gekozen en klassieke muziek om af te spelen. De gedichten werden gebracht door het nichtje van Christiane. Andrée had de eer om de mensen te verwelkomen en te danken op het einde.

Tijdens de dienst werd er geen klassiek levensverhaal van jong tot oud voorgelezen. Iedereen die aanwezig was had haar goed gekend dus dat was niet nodig. Wat belangrijk was, waren enkele anekdotes die Tan zo perfect omschreven.

De dag na de uitvaart zou ze 90 geworden zijn. Dit werd daags nadien gevierd met een glaasje cava zoals het hoorde bij Tan.

Terug naar de natuur ...

Na de dienst begaven we ons het richting het gedenkbos van de begraafplaats Heimolen om haar ecologische urne toe te vertrouwen aan moeder natuur, dat werd haar laatste rustplaats. Zonder gedenkteken, zonder aanwijzing. Dat hoefde ook niet, vertelde haar neef, ze blijft in onze harten. We komen haar graf niet meer bezoeken, want dat is er niet, maar we komen wel nog wandelen hier in het bos. Een plaats van rust, waar het gezang van vogels de stilte doorbrak en wilde bloemen een prachtig decor vormden.

‍